Vahdet-i Vücüda Dair Ariflerin Delili ve Müşkilerin Anahtarı Selîm Dîvane, XVI. asırda yaşayan Kırımlı bir Türk mutasavıfıdır. Gençlik yılarında İstanbul'da medrese öğrenimi görmüş sonra Bosna'ya kadı olarak tayin edilmiştir. Bu vazifesi sırasında tasavufa meylederek kadılığı bırakan mutasavıf, Kesriye'ye gelip burada Kadiriye'den bir mürşide bağlanarak tasavuf eğitimini tamamlamıştır. Daha sonra mürşidi tarafından önce Üsküp'e, sonra Selanik'e bağlı Köprülü'ye gönderilerek irşad faliyetlerini sürdürmüştür. Kaynaklardan öğrendiğimize göre Divane hayatının sonuna kadar Köprülü'de yaşamış ve burada vefat etmiştir (1757). Yazmış olduğu şirlerinde Dîvane mahlasını kulanan mutasavıf, şimdiki bilgilerimize göre iki önemli eser bırakmıştır: Bunlar "Burhanü'l-Arifin ve Necatü'l-Gafilin" ve "Miftahu Müşkilati'l-Arifîn ve Adabu Tariki'l-Vasilin" adlarıyla kaleme alınmışlardır. Her iki eser de mensur ve manzum karışık olup tasavuf düşüncesini ve bilhasa vahdet-i vücûd anlayışını delectus hatlarıyla ortaya koymaktadır. Müelifin bu iki eserde ısrarla vurguladığı en önemli konu tasavufta yanlış anlaşılan hususlarla mutasavıf geçinen bazı kişilerin yanlış anlaşılmalara sebep olan düşüncelerini tashîh etmektir.